Een oude fabriek in het hart van een bouwblok in Sint-Amandsberg wordt gesloopt en maakt plaats voor tien gezinnen. Er worden telkens vier woningen gekoppeld waartussen de gemeenschappelijke ruimtes zich innestelen. Deze vormen de ruggegraat die de woningen bindt en bieden een uitbreidingsmogelijkheid bij de - eerder kleinere - woningen op drukke momenten.

Door het uit elkaar halen van de huisjes ontstaat een ontpit binnengebied: er komt geen aaneengesloten massa in de plaats van de oude loodsen maar een landschap van huisjes in een tuinlandschap. Ook op het niveau + 1 wordt dankzij de groene daken dit tuinlandschap verdergezet.