Een voormalige herberg langs drukke steenweg wordt herbestemd tot steinerschool. In de eerste fase herorganiseren we de bestaande gebouwen. We groeperen maximaal binnen de U-vorm van de bestaande footprint.  Het achterste beentje van de U overspant een overdekte speelplaats/buitenklas en reikt tot aan het nieuw sanitair blok. In toekomstige fase kan daar een 4de vleugel aanhaken. Deze beweging biedt een doorzicht en koppelt de oude voorbouw aan het prachtige achterliggende landschap en groene speelterrein.

In het inplantingsplan gaat veel aandacht naar het veilig toekomen aan de schoolpoort. Snel van de drukke weg afdraaien en het autoverkeer wordt gescheiden. Fietsers en voetgangers komen onder de bomen toe langs de oostgevel. Ook van op de straat en bij het toekomen krijgt men een doorzicht naar het groene achtergebied. Achteraan wordt er terrein bijgekocht zodat wie te voet of met de fiets uit Ronse komt, zonder steenweg de school bereikt.

Administratie, onthaal en directie komt in het midden, op de wip tussen parking en school.
Slechts een klein stukje parking wordt verhard zodat dit tijdens de schooluren een verhard speelveld kan worden. Bestaande bomen, wilgen en lindes worden bewaard en opgenomen in het plan.

De oude buitengevels worden gerenoveerd. De eigenheid van het bakstenen gebouw aan de straat wordt behouden. De voordeur verdwijnt wegens te dicht op de steenweg. Een grote polyvalente ruimte op het gelijkvloers geeft een geanimeerd beeld en gezicht van de school naar buiten toe. Deze ruimte kan buiten de schooluren gebruikt door derden.

De circulatie komt aan de buitenzijde van het oude pand: nieuwe trappen en passerelles circuleren rond het hart van de site: de binnenkoer. Van hieruit is alles bereikbaar. De gaanderijen bijven open: dit past een Steinerschool, waar liefst zoveel mogelijk buiten gebeurt. Het' binnenkomen' is in deze filosofie zichtbaar, het aan-en uitdoen van schoenen heeft een plek in elk lokaal, op de drempel tussen binnen en buiten.

Een kersvers bestuur startte 4 jaar geleden met een enorme drive en vervuld van idealen een nieuwe school. Goesting en inzet te over... maar als elke school kampt men met bijzonder kleine budgetten, dit in een bouwfase waarin de prijzen enorm indexeren. Fasering dringt zich op en zal hen nog lang met containerklassen opzadelen na de eerste bouwfase. De toekomstige uitbreiding wordt voorzien in masterplan.

Het aangekochte gebouw heeft charme, maar kent heel wat (bouwkundige) gebreken. Toch kiezen we voor herstel en behoud van de schil in zijn waardevolle, tactiele materialiteit met de littekens die het gebouw heeft opgelopen. Dit omhelst het maximaal inzetten van de bestaande ruimtes in hun bestaande afmetingen, wat o.a. maakt dat de circulatie wordt toegevoegd.

De wijze van subsidiëren heeft een impact op keuzes in het project. Zo kunnen we in eerste fase enkel binnen de bestaande contour blijven. De budgetkrapte noopt ons tot plezierige keuzes, zoals bv. de open gaanderijen -goedkoper dan gesloten gangen. Maar anderzijds beperken ze ons enorm in de keuze voor tactiele materialen. We kunnen ons geen zichtbaar hout /CLT permiteren in voorbouw, het worden welfsels en gyproc...een gemiste kans...  Op technisch vlak wordt de schil zwaar geïsoleerd, maar dient de warmtepomp te worden gefaseerd, de eindelementen zijn er reeds op voorzien.

Er wordt bijna niets verhard, ongebruikelijk voor een school, het landschap komt heel dichtbij. Op de kleine binnenkoer komt nog een grote boom in het hart van dit project.

Er was een intensieve wisselwerking met de school en in het bijzonder de directeur: mensen die absoluut een uitzonderlijke inspanning geleverd hebben en ook persoonlijk de financiële zorgen hebben gedragen, het voorfinancieren, de risico's... . Een fijn aspect voor ons: een bouwheer met kennis van ambachten en houtbewerking, met een grote interesse voor het tactiele, het gevoelsmatige...  Het proces met de school drukt zeker mee een stempel op ons ontwerp.