Op het Moregemplein, een plein middenin een charmant dorp met zicht over de Vlaamse Ardennen bevindt zich het revalidatie- en behandelingscentrum De Dauw. Dit is een centrum voor jongeren met een autismespectrumstoornis en/of een psychotische kwetsbaarheid. De jongeren, met een leeftijd van 6 tot 18 jaar, verblijven hier op een weekinternaat van maandag tot en met vrijdag, verdeeld over drie leefgroepen.

De bestaande bebouwing , waaronder een voormalig klooster, voldoet niet meer aan de huidige normen. Het gebouw zal 3 leefgroepen huisvesten van 6 kinderen (18 kamers) en bevat nog één flexibel inzetbare kamer. Het programma omvat verder diverse functies: oa. polyvalente ruimte, bewegingsatelier, muziekatelier, ergoatelier & 3 groepstherapieruimtes, gespreksruimte voor psychiater en 3 psychologen, maatschappelijke assisitent, directie. Daarnaast zijn er nog onthaal- en wachtruimte, personeelsruimtes, keuken, ruimte voor overdracht, verpleegster & nachtwacht. De belevingstuinen vormen een cruciaal onderdeel van het project en zullen ook worden ingezet als buiten-therapieruimtes. 

Bij de start werd een masterplan uitgewerkt waarin onderzocht werd om het bestaande klooster zoveel als mogelijk te bewaren. Dit bleek echter niet haalbaar: de aansluiting tussen de nieuwbouw en het bestaande klooster bleek te complex, bovendien verkeert het klooster in niet zo’n goede staat. Hiernaast werd er ook een antwoord geboden op de vraag van stedenbouw en de buurt om de parkeerdruk op het centrum te beperken. De parkeergarage voor personeelsleden is voorzien in een volume als het ware in de bestaande glooiing van het terrein schuift en zo maximaal aan het zicht onttrokken wordt.

We kozen voor een introvert gebouw rond een kloostertuin, verwijzend naar de oude Ferrariskaarten van deze plek, subtiel geïntegreerd in het reliëf en de historisch beschermde context van deze site. Met een gradatie van de meest publieke functies zoals onthaal aan de straatzijde en de meer intiemere dieper gelegen op de site met als eindpunt het geborgen bedmeubel in de eigen slaapkamer.

De drie leefgroepen vormen een ‘huis’ voor telkens 6 jongeren. Dit vertaalt zich in een inplanting volgens een driepikkel. Op niveau 0 bevinden zich de leefruimtes van de leefgroepen. Een doorgedreven circulatieplan werd uitgewerkt waarbij contact of conflict tussen de leefgroepen onderling tot een minimum herleid wordt. Zo wordt inkijk tussen verschillende leefruimtes vermeden, door de gesloten ruimtes te laten grenzen aan de buitenruimte van de aangrenzende leefgroep. Het contact tussen elke leefruimte en zijn eigen tuin is essentieel.

Het interieur-ontwerp vertrekt sterk vanuit de noden van de jongeren. De leefruimte heeft heel wat specifieke eisen. De keuken is het hart van de leefruimte, maar biedt tegelijk een overzicht op de hele ruimte voor personeel dat hier aan het werk is.  De eigen slaapkamer is ontworpen als een cocon voor elke jongere waarbij tactiel materiaalgebruik essentieel is.